Prasa o spektaklu

Widza, wchodzącego na teren małej sceny naszego teatru, spotyka niespodzianka. Wkracza do pięknej sali kawiarnianej (…). W tle widzimy morze, które szumi, słyszymy krzyk mew. (…) Sceneria to łączy się harmonijnie z fragmentem holu teatralnego. Jest pięknie!
(…) Nie wszyscy wykonawcy osiągnęli poziom, którego wymaga statystyczna dramaturgia sztuki. Na pierwszy plan wysuwają się zdecydowania panie: Grażyna Suchocka, Ewa Pietras, a w epizodzie Liliana Brzezińska.
(…) Panowie Marek Michał Ubysz i Marek Pączek dzielnie dźwigają ciężar długich i zawiłych rozmów dwóch mężczyzn, omotanych jedną siecią namiętności. Stanisław Sparażyński reprezentuje, jak sądzę, autora, który chwyta życie na gorącym uczynku i staje zaskoczony wobec jego niespodziewanych objawień.

Aleksander Czaplicki, Wierzyciele, „Życie Radomskie” 1981, nr 267 z dn. 14/15.11.