Teatr Powszechny - Teatr Powszechny
Image

(…) Myślę, że mariaż teatru radomskiego i „Estrady” jest z pewnością udany. Sam pomysł i jego realizacja znacznie odbiega od stereotypowych spotkań młodego widza ze sceną. To nic, że w sali gimnastycznej, to nic, że miejsca siedzące na podłodze. Odnosi się wrażenie, że te szczegóły są bez znaczenia w odbiorze spektaklu. Istotna w tym całym przedsięwzięciu jest gra aktorów, którzy potrafili nadać spektaklowi właściwą temperaturę.

(żuk), Gdy okręt tonie, „Echo Dnia” 1988, nr 20 z dn. 31.01.

 

(…) Inicjatywę tę należy odnotować jako próbę wyjścia teatru na zewnątrz, do widza. Teatr Powszechny nie prowadzi bowiem działalności objazdowej, więc wizyty w szkołach miast i miasteczek otwierają szansę na bezpośrednie kontakty zespołu z tzw. terenem.
(…) Scenariusz Stanisława Mijasa wziął na warsztat reżyserski Jerzy Wasiuczyński. Zakomponował przestrzennie teksty, powymyślał działania sceniczne dla postaci. Spróbował, z dobrym skutkiem, uteatralnić literacki, afabularny dyskurs. Pomocna była w tych działaniach grupa aktorska: Ewa Betta, Grażyna Kłodnicka, Piotr Bąk, Janusz Kulik, Wojciech Ługowski oraz wyróżniający się zrozumieniem i kulturą przekazu tekstów Andrzej Jakubas.
Autor pomysłu scenograficznego – Karol Jabłoński wyposażył przestrzeń gry w plansze – sygnały z płócien Jana Matejki. W ten sposób wymowa widowiska stała się bardziej przejrzysta. A aktorzy – co młodzież ujęło – występowali w cywilnych, współczesnych strojach, korzystając jedynie z plastycznych symboli, np. błazeńskiej czapki czy kontusza.
Muzykę skomponował Bartosz Kuchno – równolatek moich rozmówców i ich były kolega ze szkoły. Spektakl trwał około 45 minut, zgodnie z zamysłem autorów. Miała to być szkolna godzina z teatrem. Czy dużo z niej zostanie u uczniów, pokaże czas.

Małgorzata Iskra, Na ratunek majtków, „Słowo Ludu” 1988, nr 39 z dn. 17.02.

PARTNERZY TEATRU
COPYRIGHT © 2020. Teatr powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu
Projekt: Adam Żebrowski    |    Wdrożenie: Flexi Design