Prasa o spektaklu

(…) Zaletą tego spektaklu jest czystość. Każde działanie, interpretacja są precyzyjnie wymyślone i wykonane. Nie ma elementów niepotrzebnych. (…) Monitory z twarzami aktorów to element wyrażający znieruchomiałą wieczność. Sytuacja rozgrywająca się w spektaklu nie dotyczy pary wybranych ludzi, nie jest wyjątkowa. Dotyczy całej ludzkości na przestrzeni wieków.
(…) Zaletą tego spektaklu jest aktorstwo. Mirosław Zbrojewicz jako Willie, jest nośny, jest silnie obecny na scenie. Każdy ruch, precyzyjnie wykonany, znaczy. Mirosława Niemczyk jako Winnie, w interpretacji tekstu wykorzystała jego muzyczność. Długie frazy na jednym wydechu kontrapunktowane są okrzykami, pauzami. Zmienia się tempo mówienia, rytm, barwa i wysokość głosu. Wyraża skrajnie emocje na przestrzeni krótkiego okresu zdaniowego. Przy dość rygorystycznym potraktowaniu tekstu jest naturalna. Prezentuje dużą sprawność techniczną i warsztatową. W sposób mistrzowski opowiada historię spotkania z państwem Shower.

Dorota Kolano, Niebo jest puste a ziemia jałowa, „Echo Dnia” 1992, nr 7 z dn. 10-12.01.